เหมือนฟ้าที่สวย
ค่อยค่อยเลือนลาง
เหมือนการวิ่งที่
ไม่มีปลายทาง
ก็ไม่รู้เมื่อไหร่
ว่ามันจะไปถึงเส้นชัย
เหมือนโลกใบนี้ ไม่มีฤดู
ตะโกนบอกใคร ก็ไม่รับรู้
และหันมาฟัง
อยากที่จะร้องไห้ดัง ดัง
ยิ่งใจละลาย
และลอยสูงเพียงใด
มันจะทะลวง และหยั่งรากลงไป
ทุกข์เท่าไร
ความสุขใจก็มี เท่านั้น
คงต้องยอมเจ็บ
กับการที่ได้เข้าใจ
เพื่อที่จะตื่น พร้อมความสดใส
ในตอนเช้าวันใหม่
วันที่ในหัวใจ .... มีรัก
เป็นความต้องการ ที่ต้องรับฟัง
เป็นดังพลัง ไม่อาจต้านทาน
แม้ว่ามัน
จะทำลายความฝัน ลงไป
ยิ่งใจละลาย
และลอยสูงเพียงใด
มันจะทะลวง และหยั่งรากลงไป
ทุกข์เท่าไร
ความสุขใจก็มี เท่านั้น
คงต้องยอมเจ็บ
กับการที่ได้เข้าใจ
เพื่อที่จะตื่น พร้อมความสดใส
กับก้าวที่มั่นใจ
ไม่ต้องมาสนใจ วันข้างหลัง
คงต้องยอมเจ็บ
กับการที่ได้เข้าใจ
เพื่อที่จะตื่น พร้อมความสดใส
ในตอนเช้าวันใหม่
วันที่ในหัวใจ .... มีรัก