ล่ะนกแจนแวนหัวโข่ง
หงอยกกโกฮ้องแหลแหล่ง
ลมหนาวแก่งจ้าว
จ้าวผู้สาวอ้าย
มีใหม่ซอน
ล่ะเดือนสิบสองข้าวหลั่งท้อน
เข้าสู่ในลาน
มาสงสาร
ดอกควายโซบาดห่าเบิด
ดอกคุณค่า
เขาสิเอาไปฆ่า
เอาซิ้นมาเฮ็ดซอยแซ
ดูกแลกไข่ขี้เกี้ยม
เอาหนังแห้งไว้เฮ็ดกลอง
บ่มีทางเรียกร้อง
จั๊กกะหน่อย
ความเป็นธรรม
มารับกรรม
คือกันกับหน่วยใจ...
บักคนแพ้..
ความสำคัญบ่มี
เมื่อเฮานี้หมดความจำเป็น
ทุยเอ๋ยก่อนเคยเด่น
เมื่อตอนลากเข็นไถ
ยามทำนา
พอเปลี่ยนยุคสมัย
คนเขาใช้
ควายเหล็กแทนค่า
โถทุยเลี้ยงไปเปลืองหญ้า
รอเวลาขึ้นเขียงอย่างเดียว
ใจคนเลี้ยวเขาหาทางไล่
แนมหาค่าบ่ได้
เขากะฟ้าวจ่าวขาย
ข้ออ้างได้ว่า
ตกป่องเงินขัด
โรงฆ่าสัตว์
คือที่ตายควายตู้.....
อยากให้ทุยรู้
ความเป็นอยู่
วันนี้ของข้า
ก็ตกชะตา
เดียวกันกับเจ้าแล้ว
เมื่อคนรักของข้า
มาเปลี่ยนแนว
เดินแตกแถวไป
มีใหม่ไม่ปรานี
เมื่อก่อนนี้
เขาพึ่งพามองข้าเด่น
ยกให้เป็น
สุดที่รักยอดภักดี
พอได้พบคนดีกว่า
คว้าแทนที่
ปิดบัญชีรักลาฆ่าหัวใจ
บทสุดท้าย
บัดยามใจเบิดค่า
ควายทุยและข้า
กะคือด้ามดั่งกัน
โตเจ้านั่น
กะรอแต่วันตาย
ส่วนหัวใจข้า
นั่งรอความช้ำ...
ชะตากรรมสองเรา
เข้ามุมอับ
ช่างอาภัพเหมือนกัน
หนอทุยเอ๋ย
ปลงเถิดหนา
บอกน้ำตาอย่าไหลเลย
โอ้เพื่อนเอ่ยอย่างน้อยเรา...
เข้าใจกัน
อดสากลั้น
ทำใจไห้กล่อม
ยินยอมรับโทษ
เขาโลดหมู่ทุย
ตายเป็นปุ๋ยทุยยังสิ้นเวร
ผู้ลำเค็ญคือข้ายังบ่ตาย
ต้องช้ำใจบ่มีวันจาง
กินหยังทานหยัง
จั่งเซาได้
กินหยังทานหยัง....
จั่งเซากลุ้ม....