พรพิมล ธรรมสาร - ร้องไห้ครั้งเดียว
ดั่งแก้วร้าวมีรอยยากจะประสาน
อยู่ไปคล้ายคอยวันยุบแตกสลาย
ดังเชือกกร่อนคลายเกลียวไม่เหนียวดังใจ
คอยวันสุดท้ายจะมาเยือนยล
เจอะหน้าฉันทีไรเหมือนโกรธใครมา
บึ้งตึงและเย็นชาเหลือจะทานทน
ดังไม่มีชีวิตจิตใจคล้ายไกกล
ทุกข์ใจจำทนหม่นหมองอุรา
จะแกล้งกันอยู่ใยไม่พอใจบอกมา
พร้อมรับบัญชาถ้าเธอต้องการ
ฉันหรือกล้าขัดขืนฝ่าฝืนดึงดัน
แม้จะประหารก็พร้อมยอมให้
ดั่งแก้วร้าวมีรอยยากจะประสาน
อยู่ไปคล้ายคอยวันยุบแตกสลาย
ใครเขาดีกว่าฉันก็เชิญหันหน้าไป
ช้ำใจร้องไห้ก็เพียงครั้งเดียว
จะแกล้งกันอยู่ใยไม่พอใจบอกมา
พร้อมรับบัญชาถ้าเธอต้องการ
ฉันหรือกล้าขัดขืนฝ่าฝืนดึงดัน
แม้จะประหารก็พร้อมยอมให้
ดั่งแก้วร้าวมีรอยยากจะประสาน
อยู่ไปคล้ายคอยวันยุบแตกสลาย
ใครเขาดีกว่าฉันก็เชิญหันหน้าไป
ช้ำใจร้องไห้ก็เพียงครั้งเดียว