เหมือนยืนอยู่
กลางหมอกควัน
เห็นทุกอย่างดูพร่ามัว
ฉันได้ยินแต่เพียง
แค่เสียงหัวใจสั่นรัว
เมื่อตอนที่อยู่ใกล้เธอ
เหมือนจมอยู่ใต้แผ่นดิน
เหมือนลอยอยู่กลางฟากฟ้า
ร้อนเมื่อเธอจับมือ
เหน็บหนาวเมื่อเธอสบตา
จิตใจไหวหวั่นพร่ำเพ้อ
ตั้งแต่ลมหายใจแรก
ที่รักเธอ
ก็ได้รู้ว่าเธอคือทุกสิ่ง
คือชีวิตและหัวใจ
คือความฝันและความจริง
เมื่อมีเธอมาอยู่ในหัวใจ
ตั้งแต่ลมหายใจแรก
ที่ให้เธอ
ก็ไม่คิดจะมีใจ
ไปให้ใคร
จะเป็นรักแค่ครั้งเดียว
เธอเท่านั้นที่ฉันให้
ตราบจนลมหายใจสุดท้าย
ของฉัน
แม้ยามตื่นก็ยังฝัน
แม้ยามหลับยังหวั่นไหว
เมื่อได้เจอกับเธอ
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
ใจฉันไม่เป็นเหมือนเดิม
เหมือนจมอยู่ใต้แผ่นดิน
เหมือนลอยอยู่กลางฟากฟ้า
ร้อนเมื่อเธอจับมือ
เหน็บหนาวเมื่อเธอสบตา
จิตใจไหวหวั่นพร่ำเพ้อ
ตั้งแต่ลมหายใจแรก
ที่รักเธอ
ก็ได้รู้ว่าเธอคือทุกสิ่ง
คือชีวิตและหัวใจ
คือความฝันและความจริง
เมื่อมีเธอมาอยู่ในหัวใจ
ตั้งแต่ลมหายใจแรก
ที่ให้เธอ
ก็ไม่คิดจะมีใจ
ไปให้ใคร
จะเป็นรักแค่ครั้งเดียว
เธอเท่านั้นที่ฉันให้
ตราบจนลมหายใจสุดท้าย
ของฉัน