หากชีวิต ถูกเขียนขึ้นมาด้วยดินสอ
เมื่อพลาดและผิด ก็เขียนขึ้นใหม่ ไม่เป็นไร
แต่นี่ชีวิต ถูกสร้างขึ้นมาด้วยวิญญาณและหัวใจ
มันช้ำและเจ็บ รู้สึกปวด เมื่อโดนทิ่มแทง
* คำว่าลาก่อน เธอพูดมาได้อย่างไร คำว่าต้องจบ รู้ไหมว่ารุนแรงแค่ไหน
** มันทรมานเมื่อฉันต้องขาดเธอ มันจะตาย ลมหายใจจะหมด
น้ำตาไหลหลั่ง หลั่งไหลเป็นทาง
ทรมานชีวิตที่ขาดเธอ ต้องอยู่กับลมหายใจแผ่วแผ่ว (โว)
หมดแล้วเดินต่อไม่ไหว
ภาพในวันนั้น ฝังให้จำจนวันนี้
ยังล้างไม่หมด มันลบไม่ออก ไม่ลืมเสียที
(ซ้ำ *, **), (ซ้ำ **)
ทรมานเมื่อฉันต้องขาดเธอ ลมหายใจจะหมด
น้ำตาไหลหลั่ง หลั่งไหลเป็นทาง
ทรมานชีวิตที่ขาดเธอ ต้องอยู่กับลมหายใจแผ่วแผ่ว (โว)
ไม่ช้าคงขาดใจตาย