ตั้งแต่วันที่เราฝากใจเป็นคนรักกัน ฉันยังนึกหวั่น ว่าต้องมีสักวัน ที่กลับกลายห่างเหิน ดั่งเดินกันคนละทาง เพระเธอทิ้งขว้าง หลบห่างจากฉันไป
*และแล้วก็เป็นจริง เมื่อเขามายืนเคียง แนบชิดนวลประคอง ไม่สงสารคนรอง รองรับอารมณ์ กล้ำกลืนฝืนข่ม ซ่อนรอยระทม ไม่ยอมร้องไห้
* ให้เห็นใจ อยากจะลืมอยากลืมจากใจ ให้ลืมไม่ลง หัวใจพะวง ลุ่มหลงเกินสัมพันธ์ ไม่แน่ใจ หวั่นใจ ดั่งเราไม่เคยรักกัน หัวใจไหวหวั่น ว่าจะต้องเสียใจ
*และแล้วก็เป็นจริง เมื่อเขามายืนเคียง แนบชิดนวลประคอง ไม่สงสารคนรอง รองรับอารมณ์ กล้ำกลืนฝืนข่ม ซ่อนรอยระทม ไม่ยอมร้องไห้ จะร้องไปทำไม ไม่เห็นจะเป็นไร แค่ช้ำในดวงใจ เมื่อรักมาจางกลาย เป็นของคนอื่น เก็บความหวานชื่น ติดความขมขื่น หักใจเพื่อฝืนลืมเธอ ลืมเธอ ลืมเธอ ลืมเธอ