ตั้งแต่วันที่เราฝากใจเป็นคนรักกัน ฉันก็หวั่น ว่าต้องมีสักวัน ที่กลับกลายห่างเหิน ดังเดินกันคนละทาง เพราะเธอทิ้งขว้าง หลบห่างจากฉันไป *และแล้วก็เป็นจริง เมื่อเขามายืนเคียง แนบชิดนวลประคอง ไม่สงสารคนรอง รองรับอารมณ์ กล้ำกลืนฝืนข่ม ซ่อนรอยระทม ไม่ยอมร้องให้(ให้เห็นใจ) อยากจะลืม อยากลืมแต่หักใจไม่ลง หัวใจพะวง ลุ่มหลงเกิดสัมพันธ์ ไม่แน่ใจหวั่นใจดังว่าเราไม่เคยรักกัน หัวใจไหวหวั่น ว่าจะต้องเสียใจ(*) จะร้องไปทำไม ไม้เห็นจะเป็นไร แค่ช้ำในดวงใจ เมื่อรักมาจางหาย เป็นคนอื่น เก็บความหวานชื่น ปิดความขมขื่น หักใจเพื่อฝืน ลืมเธอๆๆๆ