ชาติ มหาชน - ลูกวีรชน
คำร้อง/ทำนอง/เรียบเรียง ชาติ มหาชน
กำพร้า มาตั้งแต่ตัวเล็กๆ เป็นเด็กเลยไม่มีใครสน
ปากกัด ตีนถีบยอมทน จำใจฝืนสู้กับโชคชะตา
เสาะหาเงินตรา เอามาเลี้ยงชีพ ชีวิตไม่เคยหรูหรา
บากหน้า ขายพวงมาลัย ยามรถติดไฟจราจร
นึกถึงตอน พ่อแม่จากฉัน ความทรงจำยังตามหลอกหลอน
สงครามกลางเมืองเมื่อตอน ปฏิวัติ14ตุลา
หน้าตาของฉัน คงแสนสมเพศ เนื้อตัวมอมแมมเหมือนหมา
ไม่ค่อยได้กินข้าวปลาเสื้อผ้าเหม็น มองทุเรศตา
สองขาสู้จนเติบโตใหญ่ ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
ด้วยเพราะด้อยการศึกษา แต่ฉันก็ยังคงใฝ่ดี
ถึงมีคนมอง ฉันคนต้อยต่ำ ไม่เคยคิดสร้างปัญหา
หวังไว้ เอาไว้ ในวันข้างหน้า
อนาคต ของฉันคงดี..เป็นคนดี
เดิน จนสุดหนทาง อ้างว้างจริงโลกใบนี้
คนขาดรู้ชอบชั่วดี มีแต่ แก่งแย่งแข่งขัน
ความฝันหวังไว้ กว้างไกล สลดใจหมดสิ้นพลิกผัน
บ้านเมือง เข้าสู้ทางตัน นำกฎหมู่ หาเรื่องราวี
ย่ำยี ประชาธิปไตย
สะกิดใจฝันร้ายทุกที
ลืมบุญคุณปัฐพี ไม่สนแม้แนวสมานฉัน
ปลุกปั่น สร้างความขัดแย้ง ไม่คิดเข้าปรึกษากัน
กระสันก่อรัฐประหาร อวสาน กันประชาธิปไตย
วีรชนไทยเสียเลือดเนื้อ สละตัวไม่กลัวแม้ภัย
รักษาเสรีแห่งไทย จนอยู่ได้กันทุกวันนี้
หยุดเถิดหยุดเห็นแก่ตัว หยุดมั่วใส่ร้ายป้ายสี
หลักฐานทำชั่วหากมี ไปสาวไส้กันในสภา
ประชาธิปไตย กลไกอยู่ในสภา