เกิดมาจนทุกข์เหลือทนหนอพลตำรวจ เรื่องศักดิ์ศรีไม่มีโอ้อวด พลตำรวจผู้น้อยด้วยขั้น กลุ้มใจนักผมหลงรักลูกสาวนายพัน เธอเดินผ่านป้อมยามทุกวัน เก็บไปฝันถึงจนงมงาย แปลกจริงเออผมรักเธอแล้วไม่กล้าบอก พ่อเธอรู้กลัวโดนไล่ออก กลัวโดนออกเอาเสียง่ายๆ ได้แต่ผวาเรามีค่าแค่เพียงเม็ดทราย บังอาจ รักลูกสาวเจ้านาย โชคจะร้ายแล้วซิหนอเรา อยู่ป้อมยามได้แต่มองจ้องเธอทุกครา เมื่อไหร่หนอเธอจะผ่านมา ได้เห็นหน้าพอให้คลายเหงา นั่งฝันจนเพ้อโถนี่เธอ จะรู้หรือเปล่า พลตำรวจผู้น้อยอย่างเรา หลงรักเจ้าลูกสาวผู้การ (ย้อน) * โปรดเมตตาผมเถิดหนาท่านผู้กำกับ เฝ้าครุ่นคิดจนนอนไม่หลับ นอนไม่หลับเพราะ ความฟุ้งซ่าน ไม่กล้าเผยขอเป็นเขยของท่านผู้การ เงินเดือนจะน้อยด้อยทั้งการงาน ไม่อาจหาญไปปองดอกฟ้า