ฉันยังจำคำของเธอ ที่เธอได้เคยบอกฉันไว้ ผ่านเข้าเวลาหน้าหนาว ทีไร เธอจะรู้สึกเหงาเหลือเกินเอยังว่าเอน่ะแปลก ช่างคิดอะไรไปเช่นนั้น จนวันที่เรานั้น ร้างไกล คำเธอก็ลอยตามสายลม แล้วทำไมอะไรไม่รู้ สายลมก็พัดกลับมา ตอนที่ฉันอยู้คนเดียว กับวันเช่นนี้ * ในวันฟ้าเหงา ลมหนาวผ่านมาอีกครั้ง มันพัดพาความรู้สึกให้คิดเออีกคราววันฟ้าเหงา แต่ใจมันหนาวกว่านั้น เหงาเหลือเกิน อ้างว้างเหลือเกิน ไม่รู้ฉันเป็นอะไร เธอรู้ไหม ใช่เป็นเธอนั้นคนเดียว วันนี้ฉันเหงา และคิดถึงเธอ ในวันฟ้าเหงา วันฟ้ามืดมน อย่างงี้ เธอคิดถึงใครกัน เมื่อคิกดูคนเราก็แปลก โลกมีคนมากมายเช่นนี้ แต่ในใจลึก ๆ ยังมีอารมณ์ที่เดียวดายข้างใน