เมื่อฝืนเดินบนทางทีสังคมไม่ยอมรับ หัวใจจึงเหมือนคนที่ตาย ชีวิตช่างมืดมนสิ้นทุกๆ สิ่ง เจ็บช้ำใจเพียงใดก็จำยอม เมื่อไม่มีแล้วซึ่งความหวัง จึงแหวกกฎเกณฑ์ของสังคม แล้วใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน เส้นทางนี้มีแค่เพียงผองเพื่อนเท่านั้นที่เข้าใจกัน จุดหมายที่หัวใจนั้นไม่มี วิบากกรรมทีฉันก่อมันมากมาย ก็เข้าใจถ้าไม่มีใครอภัย กฎแห่งการทำกรรม ผิดต้องชดใช้ ฉันจะยอมเพราะฉันผิดเอง หากเปลี่ยนได้ชีวิต ก็อยากเป็นคนดีงาม ให้ทุกคนนั้นเชิดชู แต่ใจฉันก็รู้ว่าสายจนเกินการ ฉันยอมจะใช้กรรมที่ทำมา