เป็นไงล่ะ
ต่อมน้ำตาระบม
มันขื่นมันขม
ยิ่งกว่าอมบอระเพ็ด
ดอกฟ้าที่ไหน
จะโน้มมาให้เด็ด
น้ำตาต้องเล็ดลงมา
เช็ดหัวเข่า
เฝ้าแต่มอง
เธอก็ไม่มองมา
แค่มีปัญญา
ได้แต่เดินตามเงา
เช้าก็หงอย
เย็นก็เหงา
หัวใจมันเฉา
จนเข้าขั้นช้ำใน
อยากสอยดวงดาว
ไม่มองเงาหัว
ไม่เคยเจียมตัว
ว่าเราอยู่ตรงไหน
ก็แค่ลูกหมา
ได้แต่เห่าหอนขึ้นไป
เครื่องบินที่ไหน
จะตกลงมาให้ชม
เป็นไงล่ะ
สะมั้ยล่ะหัวใจ
มาเจ็บเจียนตาย
โดนอย่างนี้ละสม
ไม่เจียมไม่จำ
ทำเหมือนคนโง่งม
เบ้าตาระบม
สมน้ำหน้าตัวเอง
เฝ้าแต่มอง
เธอก็ไม่มองมา
แค่มีปัญญา
ได้แต่เดินตามเงา
เช้าก็หงอย
เย็นก็เหงา
หัวใจมันเฉา
จนเข้าขั้นช้ำใน
อยากสอยดวงดาว
ไม่มองเงาหัว
ไม่เคยเจียมตัว
ว่าเราอยู่ตรงไหน
ก็แค่ลูกหมา
ได้แต่เห่าหอนขึ้นไป
เครื่องบินที่ไหน
จะตกลงมาให้ชม
แล้วเป็นไงล่ะ
สะมั้ยล่ะหัวใจ
มาเจ็บเจียนตาย
โดนอย่างนี้ละสม
ไม่เจียมไม่จำ
ทำเหมือนคนโง่งม
เบ้าตาระบม
สมน้ำหน้าตัวเอง