hook
ชูสองนิ้ว up to the sky
ออกไปหาเรื่องราวใหม่ๆ
เธอจะยิ้มเมื่อเธอเข้าใจ
แม้ว่าฝันไม่เหมือนที่ใฝ่
ไม่มีอะไรดั่งใจ

verse1
บอกตัวเองว่า
ควรต้องพอแล้ว
หยุดทำร้ายตัวเอง
เพียงยอมทุกอย่าง
ยอมรับกับความผิดหวัง
ที่ผ่านมานั้นให้มันเป็นความสวยงาม

แม้ธรรมชาติให้เราต้องตาย
แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา
โชคไม่มาก็ไม่เป็นไร
เพราะเดี๋ยวไม่นานมันก็คงจะมา
อย่าไปนั่งมองความผิดหวัง
เพราะเดี๋ยวไม่นานมันก็หมดเวลา
ปล่อยเรื่องร้ายให้หายไปดั่งคราบน้ำตา

(*)

verse2
ช้ำตั้งมากตั้งมาย
แม้ข้างหลังจะไม่มีใคร
ให้น้ำตาออกมา
เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าไม่เท่าไหร่
แล้วก็แค่เเผลเดี๋ยวมันก็เลือน
อย่างน้อยมันก็ช่วยเตือน
ไม่เป็นไรเดี๋ยวนั่งเป็นเพื่อน
ไม่ต้องกังวลไปนะคุณ...

แม้ธรรมชาติให้เราต้องตาย
แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา
โชคไม่มาก็ไม่เป็นไร
เพราะเดี๋ยวไม่นานมันก็คงจะมา
อย่าไปนั่งมองความผิดหวัง
เพราะเดี๋ยวไม่นานมันก็หมดเวลา
ปล่อยเรื่องร้ายให้หายไปดั่งคราบน้ำตา

(*)

verse3
คงไม่มีวันพอ
ถ้าบางครั้งเราไม่ยอม
เช็ดน้ำตาที่เป็นคราบ
อยู่บนหน้า
แค่เรายอมรับมันให้น้ำตาเป็นอดีต
ให้มันสอนว่าเราผิด
ให้อดีตคอยเป็นตัวรับฟัง

ปัจจุบันเธอต้องเจ็บ
ฉันเข้าใจ...
แต่อย่าก้มกอดเข่านานนัก
เดี๋ยวสักพักเธอก็หาย
อนาคตยังรออยู่
แม้พรุ่งนี้ยืนไม่ไหว
ชูสองนิ้วขึ้นฟ้าแล้วน้ำตามันจะไหล

(*)