ในชีวิตคงเคยห่างกัน
ไกลไกล
มันเลยทำให้ใจฉันเอง
ห่วงหาแต่เธอ
บอกกับฟ้าเวลาที่ลม
แรงไป
อย่าพัดจน
หัวใจเธอหนาวสั่น
รู้ตะโกนให้ถึงยังไง
ความห่วงนี้
ก็คงไปไม่ถึงที่ฟ้าฝั่งนั้น
ฉันต้องการจะไป
กลับไปโอบกอดเธอ
เหมือนเดิม
อยู่ห่างกันจนแสน...ไกล
แต่หัวใจอยู่ที่เธอ...เสมอ
หมดสิ่งใดที่ต้องดูแล
ตรงนี้
จะไม่ไปที่ไหนไกลตา
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะ
กลับไปข้างข้างเธอ
อดทนรอคอยเข้าไว้
ไม่นาน
เราก็คงได้พบเจอกัน
หากเธอล้มเธอยืนขึ้นเอง
ได้ไหม
ใครจะมาปลอบใจเมื่อเธอ
ต้องช้ำสักวัน
บอกกับฝนเวลาที่โปรย
แรงไป
อย่าซ้ำเติม
ถ้าใจเธอไหวหวั่น
รู้ตะโกนให้ถึงยังไง
ความห่วงนี้
ก็คงไปไม่ถึงที่ฟ้าฝั่งนั้น
ฉันต้องการจะไป
กลับไปโอบกอดเธอ
เหมือนเดิม
อยู่ห่างกันจนแสน...ไกล
แต่หัวใจอยู่ที่เธอ...เสมอ
หมดสิ่งใดที่ต้องดูแล
ตรงนี้
จะไม่ไปที่ไหนไกลตา
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะ
กลับไปข้างข้างเธอ
อดทนรอคอยเข้าไว้
ไม่นาน
เราก็คงได้พบเจอกัน
ฉันต้องเก็บน้ำตา
ในเวลาที่ใจคิดถึงเป็นห่วง
กลัวเธอเป็นอะไร
เธอคงไม่รู้
อยากให้เธอได้เห็น
แต่ในมุมที่แข็งแรง
อยู่ห่างกันจนแสน...ไกล
แต่หัวใจอยู่ที่เธอ...เสมอ
หมดสิ่งใดที่ต้องดูแล
ตรงนี้
จะไม่ไปที่ไหนไกลตา
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
ไม่ช้าสัญญาว่าฉันจะ
กลับไปข้างข้างเธอ
อดทนรอคอยเข้าไว้
ไม่นาน
เราก็คงได้พบเจอกัน