แอบส่งดอก
ไม้ไปให้เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดีดีให้เธอ
เธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่
เธอไม่ต้องรู้ว่า
ฉันนั้นเป็นใคร
ส่งความคิดถึง
ไปให้เธอไม่รู้หรอก
เป็นกำลังใจ
ให้เธออยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอ
ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝน
เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือน
ไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี
กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว
เมื่อเธอแหงนมอง
แค่เพียงช่วยรับมัน
ไปในทุกทุกอย่าง
ก็เพียงต้องการ
ให้เธอมีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอ
ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝน
เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือน
ไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี
กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว
เมื่อเธอแหงนมอง
แล้วเมื่อถึงเวลาก็จะรู้
เหตุผลที่ฉันนั้นทำ
ให้เธอไป
เธอเขียน
ข้อความหนึ่ง
ไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉัน
ว่าสายลมที่หวังดี
ฉันอาจเป็นสายฝน
เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือน
ไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรี
กล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว
เมื่อเธอแหงนมอง