คิดถึงบ้านจัง ตอนนี้นุ้ยนั่งอยู่หน้ารามฯ เหงาใจวังเวงยามพลบค่ำ ทั้งที่หน้ารามฯผู้คน คิดถึงพี่บ่าว คิดถึงน้องบ่าวและพ่อแม่ แต่เพื่อความฝันนุ้ยไม่แคร์ ต้องจบรามฯแน่แค่ ไม่กี่ปี
คิดถึงปักษ์ใต้ ไม่ได้หลบไปนานเต็มที พ่อจ๋าแม่จ๋าคงสบายดี นุ้ยอยู่ทางนี้แม่ไม่ต้องห่วง
แค่เหงานิดหน่อย หวังเหวิดใจลอยอยู่กลางเมืองหลวง มองรูปพ่อแม่ ให้ชื่นทรวงก็หายเหงา
ได้ไปหลายวัน
* สาวรามฯ ใจแกร่ง จะขอแข่งกับความอ้างว้าง สาวรามฯ ซะอย่าง ใจชัวร์ไม่กลัวไม่ถอย สาวรามฯ คนนี้ รู้ดียังมีคนคอย พ่อแม่รอหน่อย นุ้ยไม่ทำให้ผิดหวัง คิดถึงทุกครั้ง นุ้ยชอบมานั่งอยู่หน้ารามฯ มองรถ มองไฟยามพลบค่ำ ผู้คนหน้ารามฯ ดั่งเพื่อนคลายเหงา อยากฝากดวงใจ ผ่านในสายลมเบา เบา ล่องลอยไปถึงบ้านเรา บอกกล่าวสาวรามฯ คิดถึง
(ซ้ำ* )