คนมอ - สาวส่า
คำร้อง / ทำนอง สมพงศ์ สุหงษา
เรียบเรียง เมธา ระดากรณ์
ในภวังค์แห่งความเศร้า สิมีไผคอยห่วงหาถามไถ่
ว่าเป็นจั่งใด๋ จั่งเสียใจหล่าคำนาง
คนอยู่ข้างไปไสคือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋
ข้าวน้ำซ้ามปลาบ่ยอมกินจนนางหล่าจ่อยโซ
อักอยู่เทิงบ้านเบิดมื้อเศร้ามิดมี
อ้ายย่านคึดสั่นให้ไทบ้านเพิ่นซาลือ
หน้าต่างซูแจปิดแน่น บ่กล้าเปิดกลอนซ่อนหน้า
ย่านคึดเป็นบ้าเป็นหลัง
นางเป็นสาวท่งนาหน้าตางามผ่องดังอีเกิ้ง
ผู้บ่าวหลายคุ้มหมายปองต้องหลีกยอมแพ้ผู้บ่าวครู
กะเป็นย่อนผู้บ่าวครูมาเทียวหยอกให้นางฝันไกล
บอกหัวใจคึดไปฝันฮอดมื้อวิวาห์ ณ มื้อนี้สาวส่า
สินอนกอดตั้งแต่หมอนนอนเศร้าอยู่ผู้เดียว
ยามหัวลมมาพัดต้องเสียงสนูว่าวดื้อดื้น นางแห่งสะอื้นขื่นขม
บ้านเหนือใต้เขากะว่า ว่าสาวส่าถืกบ่าวครูถิ่ม เปิดหนีไกลบ่ต่าวคืน
จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ กะยังสิไห้ จั๊กมื้อใด๋ จั่งสิลืมเพิ่น
ในภวังค์แห่งความเศร้า สิมีไผคอยห่วงหาถามไถ่
ว่าเป็นจั่งใด๋จั่งเสียใจหล่าคำนาง
คนอยู่ข้างไปไส คือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋
ข้าวน้ำซ้ามปลาบ่ยอมกิน จนนางหล่าจ่อยโซ
ตัดอกตัดใจสานาง บ่าวบ้านเฮายังคอยถ่า เช็ดน้ำตาให้นางอยู่
บ่าวบ้านเฮานำกันเสมอมั่นเว้าง่ายเข้าใจมักอีหลี
สาวเทพีสาวส่าลืมสาบ่าวครูเพิ่นถิ่ม เปิดหนีไปแต่งสาวครู
จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ให้เจ้าเซาไห้ ยังมีอ้ายอยู่