อ้างว้าง...สิ่งนี้คงเหมาะกับฉัน เปลี่ยวเหงา...สิ่งนี้คงเป็นเงาที่ไม่พรากจากกัน เพียงอยากมีความรัก แต่ดูเหมือน ไม่ต้อนรับกัน ไใม่อยากเป็นแบบนี้ แต่บางที ต้องยอมรับมันเพราะเมื่อเธอต้องการ อยู่กันสองคน คนที่เกินก็ต้องไป ไม่เข้าใจ จำเป็นต้องเข้าใจ อะไรที่เหมาะสม อยากขอบคุณ อย่างน้อยที่ฉันก็รักเป็น เลยได้เห็น ความรักใช่จะสวยงามกับเหตุการณ์ ครั้งนี้ฉันจะจดจำ ไม่เป็นไร เธอกับเขาต่างเหมาะกัน ส่วนตัวฉันก็ยอมรับ ก็ขอให้เธอโชคดี ความรัก...ก็เป็นเรื่องของคนสองคน ส่วนฉัน...ถึงแม้จะเคยเป็น คงต้องถอยไป ระหว่างเธอกับฉัน ระหว่าเธอกับเขา ก็เปรียบอะไรไม่ได้เลย เมื่อไหร่เหมาะจะอยู่ด้วยกันสองคน อยู่คนเดียวคงดีกว่า ไม่เป็นไร เธอมีคนเข้าใจ ไม่ต้องห่วงฉัน