สุพล พัวศิริรักษ์ - รักยาก..ลืมยาก
ที่ทุกคืนเป็นเช่นนี้ต้องมานอนก่ายหน้าผาก
เกิดจากอะไรนะหรือรู้ดีอยู่แก่ใจ
ทั้งทั้งที่จบไปนานแล้วเลิกไปนานแล้ว
ยังไม่ห้ามใจยังคิดถึงเธอ คิดให้ปวดใจ
ไม่มีใครทำร้ายให้ใจสลายทุกอย่างเกิดเพราะฉันเอง
ไม่มีใครข่มเหงให้เจ็บให้เป็นอย่างนี้
เพราะฉันมันโง่เองที่ยังรักเธอโง่เองที่ยังฝังใจ
ไม่เคยทำใจจำอะไรที่ควรจะลืม
เพราะฉันลืมยากเองจะไปโทษใคร
ยากเองที่จะรักใครเลยต้องเดียวดาย
หลับตาไม่ลงอย่างนี้เพราะเป็นคนแบบนี้
นิสัยไม่ดีแบบนี้ ถึงรักใครไม่ได้เลย
ทั้งที่ตัวเองก็รู้ไม่มีทางจะเริ่มใหม่
อย่ามัวไปคอยอะไรที่เลือนรางอย่างนี้
เลิกบ้าเลิกอยู่กับความหลังหยุดเถอะพอแล้วใจ
พอสักทีอย่าไปรักเธอรักให้เหนื่อยหัวใจ
ไม่มีใครทำร้ายให้ใจสลายทุกอย่างเกิดเพราะฉันเอง
ไม่มีใครข่มเหงให้เจ็บให้เป็นอย่างนี้
เพราะฉันมันโง่เองที่ยังรักเธอโง่เองที่ยังฝังใจ
ไม่เคยทำใจจำอะไรที่ควรจะลืม
เพราะฉันลืมยากเองจะไปโทษใคร
ยากเองที่จะรักใครเลยต้องเดียวดาย
หลับตาไม่ลงอย่างนี้เพราะเป็นคนแบบนี้
นิสัยไม่ดีแบบนี้ถึงรักใครไม่ได้เลย
เพราะฉันมันโง่เองที่ยังรักเธอโง่เองที่ยังฝังใจ
ไม่เคยทำใจไปจำอะไรที่ควรจะลืม
เพราะฉันลืมยากเองจะไปโทษใคร
ยากเองที่จะรักใครเลยต้องเดียวดาย
หลับตาไม่ลงอย่างนี้เพราะเป็นคนแบบนี้
นิสัยไม่ดีแบบนี้ถึงรักใครไม่ได้เลย