(พูด) เป็นอีกวันแล้วสินะ ที่ต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำถามที่ว่า เธอกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน และฉันจะต้องใช้ชีวิตที่เดียวดายอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่ ถึงจะได้พบกับเธอ อีกซักครั้ง ระยะทางที่ห่างของเราอาจจะเท่ากัน แต่ดวลาแห่งการรอคอยของเคาคงไม่เท่ากันใช่มั้ย ไม่อย่างนั้น...เธอคงไม่ปล่อยให้ฉันรออยู่อย่างนี้ เธออยุ่ไหน อยู่ไหน เธออยู่ไหนอยู่ไหน เข็มนาทียิ่งเดินไป ใจยิ่งสั่นขึ้นทุกที ยังมีฉันอยู่ไหม เธอจึงทิ้งให้รออย่างนี้ เพียงแค่คิดว่าเธอไม่ใยดี ในใจก็แทบสลาย * หนึ่งนาทีของเราไม่เท่ากัน เธอจะทำร้ายฉันอีกนานไหม คนที่ขอให้รอ กับคนที่ท้อหมดใจ (รู้มั้ยว่าเหนื่อยใจไม่เท่ากัน รู้มั้ยว่าเหนื่อยใจ...น้า รู้มั้ยว่าเหนื่อยใจไม่เท่ากัน) เธอก็รู้ใช่ไหม เธอก็รู้ใช่ไหม ทุกนาทีที่เธอไกล ใครคนนึงคิดถึงเธอ มีแต่ฉัน แต่ฉันและเป็นฉันที่รอเสมอ เธอก็รู้ว่าฉันต้องการเธอ แต่เธอก็ยังใจร้าย ( * ) พูด ฉันรู้ว่าเวลาที่เธอกำลังมีความสุขอยู่กับใครๆ คงจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนเธอไม่รู้ว่า เวลาแห่งความว่างเปล่าและเวียบเหงาของฉัน มันผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน อย่างนี้ล่ะมั้งที่เขาชอบพูดกันว่า เวลาของคนที่ขอให้รอ กับคนรอ มันไม่เท่ากัน...มันไม่เท่ากันเลยจริงๆ ( * ) รักของฉันและเธอ คงไม่เท่ากัน