ยังลืมตามาแต่เช้า
แม้ว่าเขาทิ้งเราไป
อาบน้ำแต่งตัว ใส่รองเท้าคู่เก่า
ปากซอยบ้านเราก็อย่างเดิม
แวะเข้าร้านดูหนังสือ
ถือข้าวของเดินคนเดียว
ต่างกันแค่มือไม่มีเธอให้เกี่ยว
ดูหนังคนเดียวก็ไม่ตาย
หน้าที่ของคนถูกทิ้งก็คือลืม
หน้าที่ของเราวันนี้ต้องทำใจ
ฝึกมันเอาไว้ให้ชิน
กับการไม่มีใคร
ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวก็ลืม
ดูทีวี เช็คจดหมาย
รดต้นไม้ฆ่าเวลา
ชีวิตวันนี้ต้องเดินไปข้างหน้า
ไม่มีเวลาหยุดเสียใจ
หน้าที่ของคนถูกทิ้งก็คือลืม
หน้าที่ของเราวันนี้ต้องทำใจ
ฝึกมันเอาไว้ให้ชิน
กับการไม่มีใคร
ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวก็ลืม
แม้บางคราว... จะเหงาไปบ้าง
แต่ไม่มีทาง
ที่จะย้อนคืนกลับไป...หา
หน้าที่ของคนถูกทิ้งก็คือลืม
หน้าที่ของเราวันนี้ต้องทำใจ
ฝึกมันเอาไว้ให้ชิน
กับการไม่มีใคร
ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวก็ลืม
หน้าที่ของเราก็คือลืม
ไม่นานเท่าไร...เดี๋ยวก็ลืม