ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นผู้ใหญ่
ได้เรียนรู้ว่าความรักนั้นเป็นยังไง
ผ่านบทเรียน ผ่านน้ำตาหลากวิชา
เหมือนศึกษามาแล้วจนจบปริญญา

ก็เข้าใจว่าชีวิต มีทั้งทุกข์ บ้างมีสุข
เมื่อมีพบ สุดท้ายก็ต้องมีการจากลา
มีสติ ใช้ความคิด ไม่ยึดติด ต้องปล่อยวาง
ทุกอย่างต้องเป็นไป

แค่เธอเดินจากไปเพียงเท่านี้ไม่เป็นไร
แค่เธอมาทิ้งกันไป เรื่องเล็กน้อยเท่านี้ไม่ถึงตาย
เท่านี้เรื่องง่ายง่าย

แต่ตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล
ทำกิริยาฟูมฟายเหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน
ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอ ไม่ไป

เพราะตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล
ยังมีอาการเสียใจแม้ควรชินแล้วก็ตาม
ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ

ผ่านเลยมาจนวันนี้จะอายุสักเท่าไหร่
แต่สุดท้ายก็ยังไม่ชินกับความผิดหวัง
แม้จะเจอ แม้จะพบมากเท่าไหร่ บ่อยแค่ไหน
ยังเจ็บเหมือนทุกครั้ง

แค่เธอเดินจากไปเพียงเท่านี้ไม่เป็นไร
แค่เธอมาทิ้งกันไป เรื่องเล็กน้อยเท่านี้ไม่ถึงตาย
เท่านี้เรื่องง่ายง่าย

แต่ตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล
ทำกิริยาฟูมฟายเหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน
ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอ ไม่ไป

เพราะตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล
ยังมีอาการเสียใจแม้ควรชินแล้วก็ตาม
ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ

แต่ว่าตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล
ทำกิริยาฟูมฟายเหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน
ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอ ไม่ไป

เพราะตอนสุดท้ายฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล
ยังมีอาการเสียใจแม้ควรชินแล้วก็ตาม
ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ

ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างเธอ