อุ๊ย.....คำ อุ๊ย.....คำ อุ๊ย.....คำ อุ๊ย.....คำ
อุ๊ยคำคนแก่ ท่าทางใจ๋ดี ลูกผัวบ่มี อยู่ตัวคนเดียว
เมื่อแลงแดดอ่อน อุ๊ยคำกำเคียว เกี่ยวผักบุ้งใส่บุงกลางหนอง
ตาก็ฝ้าก็ฟาง หลังก็งุ้มก่อก่อง อยู่กลางหนองจนมืดจนค่ำ
แล้วแกก็แบ่ง ผักบุ้งเป็นกำ ส่งขาประจำ เลี้ยงตัวสืบมา
อุ๊ยคำเกยบอก เล่าความเป็นมา ลูกผัวก่อนหน้านั้นอยู่โตยกัน
แล้วมาวันหนึ่ง ผัวแกก็พลัน มาตายละกันเหลือเพียงลูกสาว
แต่แล้วแฮ๋มบ่เมิน มีเรื่องอื้อฉาว ลูกสาวหนีโตยป้อจาย
อุ๊ยคำเลยอยู่คนเดียวเปลี่ยวกาย ตุ๊กใจ๋ตุ๊กก๋าย พี่น้องบ่มี
อุ๊ย....คำ อุ๊ย.....คำ อุ๊ย.....คำ อุ๊ย.....คำ
อุ๊ยคำคนแก่ ท่าทางใจ๋ดี ลูกผัวบ่มี เป็นที่เอ็นดูล้ำ แลงนี้แดดอ่อน บ่หันอุ๊ยคำ
เกยมาประจ๋ำ อุ๊ยคำไปไหน หมู่ผักบุ้งยอดซมเซาซบบ่ไหว เป็นจะใดไปแล้วอุ๊ยคำ
ฟ้ามืดมัวหม่น เมฆฝนครึ้มดำ เสียงพระอ่านธรรมขออุ๊ยคำไปดี
อุ๊ย....คำ อุ๊ย....คำ อุ๊ย.....คำ อุ๊ย.....คำ