ฮื้อ..ฮือ (มันไม่อาย)
คำร้อง สุรพันธ์ ชาญวิชณานันต์
ทำนอง/เรียบเรียงฯ อริยะ รัตนาภูผา
แค่ได้ยินในตาก็มัว ใจก็รัวก็สั่นก็ไหว
ยืนอยู่กลางผู้คนมากมาย เริ่มจะไหลก็คือน้ำตา
เธอบอกเลิกรักมาทิ้งกันไป จะมาห้ามฉันร้องไห้ทำไม
ก็คนเขาเห็นกลัวไปทำไม ใครอยากจะมองก็มอง
ฮื้อ...ฮือ มันไม่อายหรอก มันไม่อาย
เสียใจ...เศร้าก็ร้อง จะต้องอายใคร
ทิ้งกัน... ยังไม่อาย เธอยังไม่อาย...
ปล่อยฉันไป ใจไม่เคยเตรียมมาเพื่อฟัง ร้องให้ดังที่โดนทำร้าย
มันหมดแรงจะเดินต่อไป ถ้าเธออายก็หายไปเลย
เจ็บปวดจนแทบขาดใจ ไม่เคยเตรียมใจมาฟัง
ใครๆ จะมองช่างมัน แต่ปล่อยฉันไว้ตรงนี้ ฮื้อ....ฮือ