เขาขอลา
แต่ฉันยังอ้อนวอนให้กลับ
โทรตามจนเขาไม่รับ
ไม่มีทางย้อนมา
เก็บศักดิ์ศรีไว้ก้นกระเป๋า
แม่รู้แม่คงว่า
อะไรกันนักกันหนา
กับคนคนเดียว
เออ หนอ คนอย่างฉัน
ตรอมใจมันทุกวัน
เมื่อไรจะพอสักที
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
โอ้ใจเจ้าเอ๋ย
มันสนุกตรงไหนยังไง
อยากให้ฉันนอนร้องไห้
อีกนานแค่ไหน
อีกเท่าไรล่ะใจจ๋า
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
ก็ต้องเจ็บอีกที
ก็ต้องเจ็บแบบนี้ธรรมดา
ช้ำไป ช้ำมา
แล้วเมื่อไรมันถึงจะเข็ด
รักล้นใจ ออกไป
ตามหาเขาจนเจอ
แต่มันยิ่งทำให้เพ้อ
เขามีใครอีกคน
อยากจะเห็นก็เลยได้เห็น
เอาหัวใจไปป่น
ต้องเจ็บต้องปวดอีกหน
ก็สมควรแล้ว
เออ หนอ คนอย่างฉัน
ตรอมใจมันทุกวัน
เมื่อไรจะพอสักที
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
โอ้ใจเจ้าเอ๋ย
มันสนุกตรงไหนยังไง
อยากให้ฉันนอนร้องไห้
อีกนานแค่ไหน
อีกเท่าไรล่ะใจจ๋า
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
ก็ต้องเจ็บอีกที
ก็ต้องเจ็บแบบนี้ธรรมดา
ช้ำไป ช้ำมา
แล้วเมื่อไรมันถึงจะเข็ด
ก็คงต้องรักตัวเอง ใช่ไหม
ใช่ไหม ใช่ไหม
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
โอ้ใจเจ้าเอ๋ย
มันสนุกตรงไหนยังไง
อยากให้ฉันนอนร้องไห้
อีกนานแค่ไหน
อีกเท่าไรล่ะใจจ๋า
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
ก็ต้องเจ็บอีกที
ก็ต้องเจ็บแบบนี้ธรรมดา
ช้ำไป ช้ำมา
หนอ นอ หนอ เรา
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
โอ้ใจเจ้าเอ๋ย
มันสนุกตรงไหนยังไง
อยากให้ฉันนอนร้องไห้
อีกนานแค่ไหน
อีกเท่าไรล่ะใจจ๋า
เจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ด
ก็ต้องเจ็บอีกที
ก็ต้องเจ็บแบบนี้ธรรมดา
ช้ำไป ช้ำมา
หนอ นอ หนอ เรา
ช้ำไปช้ำมา
แล้วเมื่อไรมันถึงจะเข็ด