เจ็บคราวนี้เหมือนดังชีวีฉันตกจากผา รอวันเวลาบรรเทาปวดร้าวรวดอุรา เมื่อเริ่มมีความรักโลกนี้คือวิมาน ครั้งพอนานวันเธอกลับลืมฉันได้ลงคอ เกิดชาตินี้ฉันมีหนี้กรรมที่ทำเอาไว้ จึงต้องชดใช้เวรกรรมเก่าด้วยการจากกัน ไปไกลสุดขอบฟ้าไม่มีวันมาพบกัน กรวดน้ำคว่ำขันเธอและฉันพบกันชาติเดียว * คนเราบางคราวเจ็บแล้วต้องจำถูกทำให้เจ็บ หญิงชายควรจำเจ็บ ของฉันเป็นเครื่องสอนใจ ** เจ็บในรักฉันรู้สึกเพลียและเหนื่อยเมื่อยล้า ทนทรมานในความเจ็บนี้มาสิบปี ลองใครมาเป็นฉันสักวันคงรู้ดี ฉันช้ำชีวีมีแต่คนเขาคอยซ้ำเติม (Band)(Repeat *,**) (Repeat *)