เกือบ แปด ชั่วโมง
ที่นอนกอดหมอนอยู่ข้างกาย
ที่นอนสบายอยู่
ใต้ผ้านวมที่บนเตียง
เกือบ แปด ชั่วโมง
นั้นเป็นเวลาที่พอเพียง
ฉันนั้นควร
จะลุกจากเตียงเสียที
นอนบิดตัว
อยู่ได้ไม่นานก็ลืมตา
ฉันลุกขึ้น
มาและเดินออกไปที่หน้าต่าง
พอฉันเปิด
ม่านออกมาก็ได้พบบางอย่าง
แสงจางจาง
แสงบางบาง
ที่ริม หน้าต่างในตอนเช้า
ฉันยืนมองดูที่ริม หน้าต่าง
วันนี้เป็นวัน ที่ฉันได้มอง
และแล้วท้องฟ้านั้น
ก็ค่อยค่อยเปลี่ยนสี
ภาพเหล่านี้
ตัวฉันตื่นมาไม่ค่อยทัน
ก็ขอให้ฉัน
ได้มองอย่างนี้ก็แล้วกัน
คงไม่ทุกวัน
ที่ฉันจะยืน
ที่ริม หน้าต่างในตอนเช้า
ฉันยืนมองดูที่ริม หน้าต่าง
วันนี้เป็นวัน ที่ฉันได้มอง
ที่ริม หน้าต่างในตอนเช้า
ฉันยืนมองดูที่ริม หน้าต่าง
วันนี้เป็นวัน ที่ฉันได้มอง