เด็กคนหนึ่ง
วิ่งไปมาอยู่ริมถนน
บนถนน
ที่รถก็เริ่มจะซาไป
ใกล้จะตีหนึ่ง
เร่ขายพวงมาลัย
แต่คน ในรถ
ไม่เคยมอง
ต่างก็จ้อง
ว่าไฟแดงอีกนานไหม
อาจจะมี
แอบมองว่าเด็กอะไร
นี่มันตีหนึ่ง
ยังไม่เข้านอน
นี่มันตีหนึ่ง
กลับบ้านได้แล้ว
ใครจะรู้ว่าเขา
ไม่เคยมีใครรออยู่
กลับบ้านไป
เพื่อมีคนเดียวลำพัง
อ่านการ์ตูนเดิมเดิม
เล่มซ้ำซ้ำ
แล้วก็อ่านออกเสียงดังดัง
เหมือนมีเพื่อนอยู่
นาฬิกา ล่วงไปจนเกือบตีสาม
เด็กคนเดิม
กลับบ้านนอนหลับตาลงไป
ไม่มีใครกอด
บอกให้ฝันดี
ไม่มีใครอยู่ อยู่ตรงนี้
ใครจะรู้ว่าเขา
ไม่เคยมีใครรออยู่
กลับบ้านไป
เพื่อมีคนเดียวลำพัง
ตื่นขึ้นมากี่วันก็ซ้ำซ้ำ
จะถามใครมีใครจะฟัง
เขา ผิดตรงไหน
เขา ก็ส่วนเขา
เราอย่าคิดไปเอง
อยู่อย่างนั้น
คงไม่เหงา เราแค่คิดไปเอง
ทั้งนั้น
ใครจะรู้ว่าเขา
ไม่เคยมีใครรออยู่
กลับบ้านไป
เพื่อมีคนเดียวลำพัง
ตื่นขึ้นมากี่วันก็ซ้ำซ้ำ
จะถามใครมีใครจะฟัง
แล้วทุกทุกอย่าง ก็เหมือนเดิม