ก็ฉันมันเป็นแค่คนรอง ที่ถูกมองเหมือนไร้ความหมาย ก็เพราะว่าเป็นเหมือนของตาย ในยามที่ไม่มีใคร ฉันก็เป็นเหมือน ๆ เทียน ถูกเก็บในลิ้นชักเพื่อรอเรื่อยไป ถูกใช้ก็ตอนที่แสงไฟดับไป ถึงค้นเพื่อจะใช้กัน คนที่มีความสำคัญ แค่วันที่เธอเสียใจ มันคงไม่มีความหมายสักเท่าไร จะเจ็บจะช้ำจะทนถ้ายังไหว ตราบจนเทียนไขนั้นจะละลายหมดลงไป จะอยู่เป็นแสงที่ส่องแม้อาจไม่ถึงใจ แค่พอรำไรให้เธอนั้นยังมองเห็น แค่เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเข้าใจชัดเจน ได้แค่ที่เป็นและไม่ต้องหวังไปมากกว่านี้... แม้จะต้องเสียใจ