ได้โปรดอย่ายื่นมือ
ของเธอมาให้ฉัน
ฉันเองรู้ตัวว่าฉันเลว
ก็ปล่อยให้ฉันยืน
ที่เดิมที่ก้นเหว
ไม่ควรต้องมาสนใจ
เก็บมือที่บอบบาง
เก็บมือของนางฟ้า
ฉันไม่กล้าจะฉุดไว้
เก็บมือนั้นกลับไป
อย่าให้ต้องเปรอะเปื้อนไป
มากกว่านี้
ไปอยู่กับแสงเดือนแสงดาว
ที่สุดฟ้า
แล้วเราไม่ควร พบกัน
เมื่อคนตั้งมากมาย
เขามองเธอกับฉัน
ไม่ควรคู่กันเท่าไร
เก็บมือที่บอบบาง
เก็บมือของนางฟ้า
ฉันไม่กล้าจะฉุดไว้
ขอบคุณที่ห่วงใย
แต่เธอรู้บ้างไหม
เธอว่าบนฟ้า
ฉันคงไม่มีวาสนา
จะขึ้นไป ขึ้นไป
ต่อให้ฉันรักเธอเท่าไหร่
ก็เท่านั้น
เก็บมือที่บอบบาง
เก็บมือของนางฟ้า
ฉันไม่กล้าจะฉุดไว้
ขอบคุณที่ห่วงใย
แต่เธอรู้บ้างไหม
เธอว่าบนฟ้า
ฉันคงไม่มีวาสนา
จะขึ้นไป ขึ้นไป
และฉันรู้
ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน
เพราะเธอแสนไกล
ต่อให้ฉันรักเธอเท่าไร
ก็แค่รัก
รักคำเดียวเท่านั้น
รักคำเดียวเท่านั้น
รักเพียงเธอ
มากมายซักเท่าไร
ไม่อาจพาฝันถึงฝั่ง
จะพาฝันถึงฝั่ง
เมื่อเรานั้นมันต่าง
มันห่างกันแสนไกล
เธอก็รู้