เห็นลมละเมอ เพ้อหวาดผวา
เห็นฟ้า พะวงหลงโทษ โกรธดิน
เห็นสายน้ำหลาก
ฝากเซาะ แก่งหิน
เห็นพื้น ดินแยก
แตกเพราะถูกรอยไถ
เห็นใบไม้ครวญ หวนอยู่ริมธาร
เห็นศาล เพียงตาแล้วข้าปวดใจ
เห็นแสงเดือนส่อง ยิ่งมองใจหาย
เห็นเธอ ร้องไห้
ช้ำใจเพราะใครเขาทำ
เธอช้ำใจ เพราะถูกใครลวง
บอกกับฉัน อย่ามัวหวง
ใครลวงให้เธอชอกช้ำ
บอกฉันสักหน่อย
อย่าปล่อย ให้ใจระกำ
เธอร้องไห้ เพราะใครเขาทำ
เธอช้ำ เพราะใครหรือเธอ
เห็นเธอระทม ขมขื่นตื้นตัน
แล้วฉัน ยิ่งตรม ขมขื่นกว่าเธอ
ฟ้าสิ้นดินล่ม ขาดลม แรงเพ้อ
หากใคร แกล้งเธอ
ฉันนี้จะยอมตายแทน
เธอช้ำใจ เพราะถูกใครลวง
บอกกับฉัน อย่ามัวหวง
ใครลวงให้เธอชอกช้ำ
บอกฉันสักหน่อย
อย่าปล่อยให้ใจระกำ
เธอร้องไห้ เพราะใครเขาทำ
เธอช้ำ เพราะใครหรือเธอ
เห็นเธอระทม ขมขื่นตื้นตัน
แล้วฉัน ยิ่งตรม ขมขื่นกว่าเธอ
ฟ้าสิ้นดินล่ม ขาดลม แรงเพ้อ
หากใคร แกล้งเธอ
ฉันนี้จะยอมตายแทน