เฝ้ามองเพราะรักเธอ เธอคือท้องฟ้ากว้างไกล ฉันเพียงหยดน้ำบนพื้นต้อยต่ำ แผ่นฟ้าอยู่สูงเกิน ไกลเกินตัวฉันจะไป มันเกินจะไหลย้อนขึ้นไปหาเธอ ความจริงที่แน่ใจ คือน้ำไม่ไหลขึ้นไป ไม่อาจจะไหลขึ้นไปที่สูงกว่า ตัวตนที่ฉันเป็น มันทำให้รักของเรา ไม่มีวันที่จะได้มาใกล้กัน แต่รักทำไมช่างมีพลัง มีมนต์ขลังให้ต้องยอมทุ่มเท หยดน้ำ เพราะรักจึงไม่ลังเล ยอมแม้เหลือเพียงทางเดียว หยดน้ำ สูญเสียตัวเองทิ้งไป ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปหาเธอ แผ่นฟ้า ฉันขอแค่ได้ใกล้เธอ แม้ฉันจะไม่เหลืออะไร ได้ทำเพื่อรัก แค่เพียงให้ได้ใกล้เธอ เปลี่ยนแปลงตัวเอง เปลี่ยนไปเท่าไรก็ยอม (หมดแล้ว) อยากอยู่ใกล้ๆ เธอ ก็ต้องไม่เผลอตัวเอง หยดน้ำอย่าเผลอกลายเป็นตัวเอง วันใดที่ฉันเป็น คือวันที่รักร้างลา ต้องร่วงจากฟ้าลงมาที่เดิม