เมื่อใดมีควัน
ก็คงต้องมีไฟ
หากเราเข้าไป
ใกล้ไฟต้องระวัง
อย่าลองไปเล่นมันก่อน
ไม่นานอาจพลาดพลั้ง
แค่ควันนิดเดียว
ก็มีน้ำตา
เมื่อไฟมันร้อน
ก็รู้ว่าควรต้องอยู่ไกล ไกล
ยิ่งโดนยิ่งร้อน
และเผาให้เป็นเถ้าถ่านง่ายดาย
เราก็รู้ทั้งรู้
ก็ยังไปอยู่ใกล้ไฟ
ต้องรุ่มร้อน
เพราะเปลวจากไฟ
ที่ใกล้ตัว
กับคนบางคน
ที่เขาไม่จริงใจ
ทุ่มเทยังไง
ไม่มีอะไรคืน
อยู่ไปก็ต้องทนเก็บ
เจ็บใจก็ต้องฝืน
สิ่งที่ได้คืน
ก็คือน้ำตา
เมื่อไฟมันร้อน
ก็รู้ว่าควรต้องอยู่ไกล ไกล
ยิ่งโดนยิ่งร้อน
และเผาให้เป็นเถ้าถ่านง่ายดาย
และวันนี้
เมื่อรักที่เจอไม่ต่างจากกองไฟ
ที่แผดเผาจนใจสลาย
ไม่เหลือเลย...
และสุดท้าย
ไม่มีอะไรเหลือเลย