เนื้อเพลง เวลาไม่ช่วยอะไร - พั้นช์
พั้นช์ - เวลาไม่ช่วยอะไร
เขาเคยบอก ถ้ารักนั้นมันจบ
แล้วเวลาจะบรรเทาความเจ็บลึกที่มี
ไม่นานก็หายดี ก็ลืมเลือนมัน
ฉันก็เจ็บ เมื่อรักนั้นลาจากและก็ทน
เพราะเชื่อคำที่บอกว่า...
ไม่นานสักพักใจฉันก็คงหายดี
แต่นี่มันก็นานแล้วนะ ที่เจ็บช้ำ
ปล่อยยิ่งนานยิ่งคอยย้ำย้ำให้ทรมาน
ยังไม่รู้ลืมยังคงหลับไม่ลง
จะต้องรออีกนานแค่ไหน จะผ่านพ้น
จะต้องพยายามจำทน ถึงตอนไหนกันยังไม่รู้เลย
ทุกทุกอย่างเหมือนเดิม เวลาไม่ช่วยอะไรเลย
ฉันยังเจ็บ ยังช้ำเหมือนวันเก่า
เท่าวันก่อนที่รักนั้นสิ้นสุด ไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่เคยจะลบเลือนไม่คลายทุกข์นี้
ไหนใครบอกถ้ารักนั้นมันจบ
แล้วเวลาจะบรรเทาความเจ็บลึกที่มี
ไม่เห็นจะหายดีอย่างพูดเลย
แต่นี่มันก็นานแล้วนะที่เจ็บช้ำ
ปล่อยยิ่งนานยิ่งคอยย้ำย้ำให้ทรมานยังไม่รู้ลืม
ยังคงหลับไม่ลง จะต้องรออีกนานแค่ไหน
จะผ่านพ้นจะต้องพยายามจำทน ถึงตอนไหนกันยังไม่รู้เลย
ทุกทุกอย่างเหมือนเดิมเวลาไม่ช่วยอะไรเลย
ไหนใครบอกถ้ารักนั้นมันจบ
แล้วเวลาจะบรรเทาความเจ็บลึกที่มี
ไม่เห็นจะหายดีอย่างพูดเลย
แต่นี่มันก็นานแล้วนะ ที่เจ็บช้ำ
ปล่อยยิ่งนานยิ่งคอยย้ำย้ำ
ให้ทรมานยังไม่รู้ลืม ยังคงหลับไม่ลง
จะต้องรออีกนานแค่ไหนจะผ่านพ้น
จะต้องพยายามจำทน ถึงตอนไหนกันยังไม่รู้เลย
ทุกทุกอย่างเหมือนเดิม นานเท่าไรก็ไม่หาย
เวลาไม่ช่วยอะไรเลย
เขาเคยบอก ถ้ารักนั้นมันจบ
แล้วเวลาจะบรรเทาความเจ็บลึกที่มี
ไม่นานก็หายดี ก็ลืมเลือนมัน
ฉันก็เจ็บ เมื่อรักนั้นลาจากและก็ทน
เพราะเชื่อคำที่บอกว่า...
ไม่นานสักพักใจฉันก็คงหายดี
แต่นี่มันก็นานแล้วนะ ที่เจ็บช้ำ
ปล่อยยิ่งนานยิ่งคอยย้ำย้ำให้ทรมาน
ยังไม่รู้ลืมยังคงหลับไม่ลง
จะต้องรออีกนานแค่ไหน จะผ่านพ้น
จะต้องพยายามจำทน ถึงตอนไหนกันยังไม่รู้เลย
ทุกทุกอย่างเหมือนเดิม เวลาไม่ช่วยอะไรเลย
ฉันยังเจ็บ ยังช้ำเหมือนวันเก่า
เท่าวันก่อนที่รักนั้นสิ้นสุด ไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่เคยจะลบเลือนไม่คลายทุกข์นี้
ไหนใครบอกถ้ารักนั้นมันจบ
แล้วเวลาจะบรรเทาความเจ็บลึกที่มี
ไม่เห็นจะหายดีอย่างพูดเลย
แต่นี่มันก็นานแล้วนะที่เจ็บช้ำ
ปล่อยยิ่งนานยิ่งคอยย้ำย้ำให้ทรมานยังไม่รู้ลืม
ยังคงหลับไม่ลง จะต้องรออีกนานแค่ไหน
จะผ่านพ้นจะต้องพยายามจำทน ถึงตอนไหนกันยังไม่รู้เลย
ทุกทุกอย่างเหมือนเดิมเวลาไม่ช่วยอะไรเลย
ไหนใครบอกถ้ารักนั้นมันจบ
แล้วเวลาจะบรรเทาความเจ็บลึกที่มี
ไม่เห็นจะหายดีอย่างพูดเลย
แต่นี่มันก็นานแล้วนะ ที่เจ็บช้ำ
ปล่อยยิ่งนานยิ่งคอยย้ำย้ำ
ให้ทรมานยังไม่รู้ลืม ยังคงหลับไม่ลง
จะต้องรออีกนานแค่ไหนจะผ่านพ้น
จะต้องพยายามจำทน ถึงตอนไหนกันยังไม่รู้เลย
ทุกทุกอย่างเหมือนเดิม นานเท่าไรก็ไม่หาย
เวลาไม่ช่วยอะไรเลย