โอย...โอย...
เสียงครวญเรียกหา
ตามสายลมพริ้วมา
เหมือนดั่งจะพาใจมั่น
คงจะเป็น
เสียงของเธอหรือนั่น
เหมือนเช่นคำขวัญ
หยาดมาชโลมใจชื่น
ในคำครวญ
เหมือนชวนให้เฝ้าใฝ่หา
สวาทตรึงเสียวซ่า
รักพาสุขล้ำกล้ำกลืน
จิตใจฉันตื่น
มองไปไหนอื่น
สุดพาฉ่ำชื้นชื่นจริง
เสียงครวญเรียกหา
เสียงลอยมามาตามสายลม
พี่จำเสียงได้
หวันฉ่ายฉ่ายเราเคยสุขสม
พี่ก็รุก น้องก็รับ
น้องเพลียหลับ
พี่ก็หยบขึ้นหย่ม
เกือบจนรุ่งเช้า
ไม่อยากจากเจ้า
เลยเอวกลม
เสียง..ครวญเรียกหา
ฟังคล้ายคำสัญญา
หวานแก้วแผ่วมาเพลินยิ่ง
พอฟังไป
เสียงก็กลายหายนิ่ง
ฉันต้องประวิง
หวั่นใจรักจริงหรือเล่น
เพียงยามเดียว
รักเดียวต้องจากกันไป
เปลี่ยนเป็นหมองไหม้
ทิ้งรอยให้หวนลำเค็ญ
โอ้..ความรักเช่น
ปรับมาให้เป็น
สิ่งที่ไม่เห็นแน่นอน
เสียงครวญสัญญา
แค่พี่ว่ารักน้องจริงฮึ!
พี่หลอกน้องไซร
รักอีตายรักน้องจริงแอ๊ะ!
เอาจริงฮึพี่
เอาจริงแอ๊ะน้อง
อย่ามัวแต่ร้อง
ก็ให้แม่มาขอ
รอพี่ได้ไหม
จะนานแค่ไหนน้องก็จะรอ
เสียงครวญเรียกหา
ยังน้อยคำเกินกว่า
รักที่ใฝ่หาออดอ้อน
คงจะมีหวังครั้งใดมาก่อน
ถึงได้เร่าร้อน
กลับจรผันแปรไปสิ้น
เพียงคำคม
ลิ้นลมที่เอ่ยเชยขวัญ
กลับลืมหรือนั่น
นึกพลันก็หมองอาจินต์
อิ่มเพียงรสกลิ่น
ก็มาทิ้งถิ่นที่เคยชื่นชูคู่ใจ
เสียงครวญโหยหา
ยาไอ้ย๊ะ! พี่เจ็บอย่างแรง
แต่งตัวหล่อหรอย
มายืนคอย
น้องแค่ป้ายรถแดง
เช้าเช้าไม่เห็น
หวันเที่ยงไม่มา
หวันฉ่ายอย่าหา
พี่ก็เลยหมดแรง
หลอกกันทำไม
รู้ไหมว่าพี่ตาแดง
เสียงครวญเรียกหา
ยังน้อยคำเกินกว่า
รักที่ใฝ่หาออดอ้อน
คงจะมีหวังครั้งใดมาก่อน
ถึงได้เร่าร้อน
กลับจรผันแปรไปสิ้น
เพียงคำคม
ลิ้นลมที่เอ่ยเชยขวัญ
กลับลืมหรือนั่น
นึกพลันก็หมองอาจินต์
อิ่มเพียงรสกลิ่น
ก็มาทิ้งถิ่นที่เคยชื่นชูคู่ใจ
เสียงครวญโหยหา
ยาไอ้ย๊ะ! พี่เจ็บอย่างแรง
แต่งตัวหล่อหรอย
มายืนคอย
น้องแค่ป้ายรถแดง
เช้าเช้าไม่เห็น
หวันเที่ยงไม่มา
หวันฉ่ายอย่าหา
พี่ก็เลยหมดแรง
หลอกกันทำไม
รู้ไหมว่าพี่ตาแดง
โอย..หลอกกันทำไม