ฉันและเธอเคยเป็น เป็นเพื่อนกัน เมื่อก่อนนั้นทั้งฉันและเธอไม่รักกัน ครั้นเวลาเมื่อเราต้องห่างกัน ตั้งแต่วันที่ฉันและเธอห่างกันแสนไกล กลับหวั่นไหว อาจเป็นเพียงเพราะความเป็นห่วง เธออาจโดนลวงเพราะความหวั่นไหว ไยดวงใจสองเราต่างผูกพัน นานนับวันสัมพันธ์กลับเปลี่ยนไป ทำไมห่วงใยเมื่อราสองต้องร้างไกล ทำไมในหัวใจเรียกหา ว่าเธอนั้นอยู่แห่งหนใด ไม่กลับมา ฉันและเธอผ่านมากี่ร้อนหนาว ไม่เคยเหงาเพราะเราเป็นเพื่อน เพื่อนที่รู้ใจ ขอเพียงแต่เก็บเธอไว้ในความคิด ในชีวิตแม้ไม่มีเธออยู่ชิดกาย เป็นเพื่อนใจ เส้นทางนี้ไม่มีเธออยู่ ไม่อยากรู้ถึงความอ้างว้าง ใครมีรักบางคนก็สมหวัง บองคนยังหลงทางกับความรัก มีมั้งผิดหวังมีรอยร้าวอยู่ในหัวใจ มีห่วงใยอาทร เรียกหา ว่าความรักนั้นอยู่ที่ใด ในเส้นทาง