เหม่อลอยอยู่คนเดียวทุกวัน
ผูกพันแต่ความหลังครั้งก่อน
รู้ตัวเองว่าเหงา
เหงาจนใจถอดถอน
แม้ยามนอนยังฝันตรึงตา
ก่อนเราเคยเชยชมชิดใกล้
กลับกลายแปรเปลี่ยนไกลร้างห่าง
เสียงเพลงพาปวดใจ
เหมือนเธอไปสุดทาง
เสียงเพลงครวญอ้างว้างซึมเซา
ดั่งใจที่เหงาเมื่อขาดเธอ
รักเรามาไกลห่าง
สุดทางไกลลิบลับตา
เสียงเพลงครวญต่อไป
ย้ำพาใจเรียกหา
แซกโซโฟนช่วยย้ำน้ำตา
จดหมายจากลายมือของเธอ
กับเธอกับเปลวเทียนซึ้งใจ
ฉันยังจำติดตา
แล้วเธอมาห่างไกล
ฉันจำทนอ้างว้างเดียวดาย
จิตใจฉันเหงาเมื่อขาดเธอ
รักเรามาไกลห่าง
สุดทางไกลลิบลับตา
เสียงเพลงครวญต่อไป
ย้ำพาใจเรียกหา
แซกโซโฟนช่วยย้ำน้ำตา
ฉุดพาให้เหงา
เศร้าโศกใจ
เสียงแซกโซโฟนเป่า
เป่าใจไปให้เศร้าโศก
เสียงแซกโซโฟนเป่า
เป่าใจไปให้เศร้าโศก
เสียงแซกโซโฟนเป่า
เป่าใจไปให้เศร้าโศก
เสียงแซกโซโฟนเป่า
เป่าใจไปให้เศร้าโศก