ท้องฟ้าดูหม่นๆ ผู้คนดูช่างเชื่องช้ากว่าที่เคยเห็นมา ดอกไม้ไม่มีค่า สายตาใครๆ ไม่มีความหมาย นี่เป็นเพราะอะไร แสงไฟดูลางเลือน หายใจก็ดูจะเหมือนไม่ออก อ่อนล้าทั้งร่างกาย * จิตใจทำไมมันร้อนทุรนทุราย แสดงอาการหวั่นไหวที่ใครๆ เรียกว่า ** เหงา.. เหงา.. มันปวดร้าวเหลือเกิน เมื่อยามไม่มีใคร เหงา.. เหงา.. มันช่างเหงาเหลือเกิน เมื่อยามที่เดียวดาย เหตุใดใยคนอื่นเขาถึงมีคนข้างกาย แต่ทำไมโลกกลับทิ้งให้ฉันตาย ไปกับเหงาคนเดียว แสงดาวดูลางเลือน แสงเดือนก็ดูจะเหมือนริบหรี่ อ่อนลงทุกที ดูเหมือนทุกๆที่ ไม่มีอะไรให้ฉันค้นหา ไม่มีแม้เวลา รอยยิ้มที่ใบหน้า หายไปทำไมมันดูมืดมน สับสนและเดียวดาย (ซ้ำ * / ** ) Solo : ( ซ้ำ * / ** / ** )