เหมือนมีสิ่งคอยกั้นขวาง ทำเราห่างไกลแสนไกล นานเท่าไหร่ ต้องห่างเหินหมางเมินกันไป ทั้งที่ใจจริงมีให้กัน อยู่ใกล้กันยิ่งทรมาน เหมือนไฟเผาผลาญเรื่อยไป เป็นเพราะใจรักกันเหลือเกิน แต่ใกล้กันยิ่งต้องเผชิญ ความบาดหมางที่ยังค้างใจ บดบังรักจนเหมือนไกลกันสุดไขว่คว้า เหมือนคนละฟากฟ้า เราสองคนแสนไกลห่าง ดั่งมีฟากฟ้าเป็นกำแพงกั้นหัวใจ เหมือนคนละฟากฟ้า ไม่มีทาง มาพบกันได้ใจจึงต้องเจ็บและช้ำอย่างนี้