แปลกใจอยู่เหมือนกัน
ที่ยังคงหายใจ
และยังคงได้ยินเสียงรอบกาย
แปลกดีอยู่เหมือนกัน
ที่ยังคงไม่ตาย
และยังรู้สึกร้อนเย็นอยู่เลย
ทั้งที่ใจ
มันแหลกเหลวไป
แปลกแต่จริง
มันควรตาย
เมื่อในใจพังทลาย
ถูกเธอฉีกเป็นชิ้น
ยังไม่ตาย
แปลกแต่จริง
คนควรตาย
เมื่อไม่เหลือแล้วหัวใจ
แต่ทำไมฉันยังคงลืมตา
มองหาเธอ
ต้องอยู่อย่างนี้ไป
ได้แต่เพียงหายใจ
อยู่แค่เพียงให้พ้น
มันไปอีกวันหนึ่ง
ที่เคยเป็นหัวใจ
กลับกลายเป็นหลุมดำ
แต่ทำไมเจ็บนั้นยังอยู่เลย
ทั้งที่ใจ
มันแหลกเหลวไป
แปลกแต่จริง
มันควรตาย
เมื่อในใจพังทลาย
ถูกเธอฉีกเป็นชิ้น
ยังไม่ตาย
แปลกแต่จริง
คนควรตาย
เมื่อไม่เหลือแล้วหัวใจ
แต่ทำไมฉันยังคงลืมตา
มองหาเธอ
ทั้งที่ใจ
มันแหลกเหลวไป
แปลกแต่จริง
มันควรตาย
เมื่อในใจพังทลาย
ถูกเธอฉีกเป็นชิ้น
ยังไม่ตาย
แปลกแต่จริง
คนควรตาย
เมื่อไม่เหลือแล้วหัวใจ
แต่ทำไมฉันยังคงร่ำร้อง
เรียกหาเธอ