ทุกครั้งที่เราต้องแข่งที่หนึ่งจากการแข่งขัน
เท่านั้น ที่ควรได้รางวัล
ผู้แพ้ที่ดีทุกคนก็ต้องเข้าใจเหตุผล
และควร ยินดีกับเขา
*แต่(จาก)วันที่เธอตัดสินใจบอกว่าเราต้องแพ้
ถึงใครบอกว่าแฟร์แต่ว่าทั้งหัวใจ ไม่ยอมรับ
**เกลียดคนที่เดินข้างเธอยิ่งเจอยิ่งเจ็บ
เกลียดเธอที่มองข้ามเรามันร้าวทั้งใจ
เกลียดตัวเองเหมือนกันแพ้แล้วพาลถึงไหน
จะอ่อนแอ ถึงเมื่อไหร่ไม่รู้ทำไม แพ้ไม่เป็น
(สั่งให้ลืม ลบเท่าไหร่ไม่รู้ทำไม ยังรักเธอ)
ทุกครั้งที่เดินสวนกันก็อยากจับมือกับเขา
แล้วพูด ว่าเราก็ยินดี
และแล้วก็ทำไม่ลงทำได้แค่เพียงเดินหนี
ให้หาย ไปจากเธอกับเขา
(ซ้ำ *,**)