ความมืดมิดอยู่ตรงนี้
ไม่มีแสงดาวสักดวงไม่เห็นแสงเดือนดวงไหน
ควานหาว่าตัวฉันยืนที่ใด ไม่รู้ไม่เจออะไร
ข้างในดวงใจใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว
กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง
หลับตาลืมตาไม่ต่างกันเลย ไม่เจอสักครั้ง
*เมื่อไหร่คืนนี้(ชีวิต)จะเช้า
เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน
ตอนนี้ข้างในจิตใจมันแสนทรมาน จะผ่านมันไปได้ไหม
ได้แต่เหม่อ.มองไปสุดตา
รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า
สลายทุกความมืดมนให้พ้นเป็นวันใหม่ มันคงมีจริงใช่ไหม
(พรุ่งนี้ที่ฉันนั้นเฝ้ารอ)
กับชีวิตที่มืดมิด
แค่อยากขอใครสักคนนำทางฉันมีบ้างหรือไม่
ข้างในดวงใจใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว
กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง
แค่อยากมีใครสักคนที่พอเข้าใจฉันบ้าง
หลับตาลืมตาไม่ต่างกันเลย
ไม่เคยเห็นสักครั้ง ข้างในดวงใจมีใครเห็นหรือไม่
เจ็บปวดเพียงใดขอเพียงแค่ใครสักคน
ได้โปรดนำทางและฉุดให้ฉันได้หลุดได้พ้น
ยังเหม่อรอใครคนนั้น รอคอยให้คนอย่างฉันเจอคนที่เข้าใจ
สลายทุกความมืดมนเปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่
มันคงมีจริงใช่ไหม สักคนที่นำทางหัวใจ
เห็นแสงแรกของชีวิต สลายทุกความผิดหวัง
ฉุดฉันให้เดินไป
ยัง... มีจริงใช่ไหม คนนั้นที่ฉันนั้นเฝ้ารอ ใครสักคนที่เข้าใจ