ทศพล หิมพานต์ - แหล่สกุณา (สกุณา)
ชักชวนชมนกเสียในป่า เกลื่อนกลาด ดาดตาอยู่อาจินต์
เจ้าขุนทอง เอ่อ... ร้องเสียงจ้า คุณค่ะคุณขา มารยาปักษิณ
แก้วรองรับจับต้นกวินนิน สาลิกาพลัดถิ่น บินไปมา
ใช้ลิ้นทอง ร้องเจื่อยแจ้ว ว่าอกเอ๋ยตายแล้วล่ะนะ แม่แก้วจ้า
ผัวมีเมียน้อยเศร้าสร้อยโศกา ล่ะฟูมฟายนัยนา น่าเห็นใจ
ช้ำหัวอก เหมือนตกเหวลึก ล่ะนั่งนึกนอนนึก น่าร้องไห้
อยากหลั่งน้ำตาให้มันสาแก่ใจ แต่เจ้าคงอายพี่กระมัง
พิราบเลาะ เอ่อ... เกาะริมรั้ว เมียเกาะผัวละกุมแจติดหลัง
เร่งเร้ารักให้รีบกลับรวงรัง ถึงรังแล้วก็ชั่ง เจ้าชู้ก็เชิญ
โพระดกกกกาน้ำ ถลาถลำแนบน้ำสะเทิ้น
เอี้ยงเยื้องย่างเหยาะ เรียบเราะริมเนิน ทำเคอะเขินร้องอ้อยอีเอียง
อ้อยอีเอี้ยง เสียงอ้อแอ้ ล่ะจ๊อกแจ๊กจอแจ้ แม่สั่งเสียง
ได้ฟังไหมครับล่ะไม่ได้ศัพย์สำเนียง ภาษานกเอี้ยงเลี้ยงควายทุย
เบญจวรรณจับกิ่งหว้า กาเหว่าผวาเห็นกระทาหลับปุ๋ย
พอไฟไหม้ป่าพ่อสกุณาขี้ทุย ยืนหน้ามุ่ย นกถึกทือ
ส่งสำเนียงเสียงเสนาะ ใครได้ฟังชมเปาะเพราะจับใจหรือ
จับยอดทองร้องทึดถืดทือ ทึดถืดทือ อยู่ร่ำไป
นายจ๋านายเจ้า ล่ะขอข้าวขอแกง ขอเงินทองแดง ขอลูกสาวมีไหม
สวยสวยเอามาเถอะสกุณาขอบใจ หากไม่ได้ ต้องวายชีวา
โอ้โอ๋วิหก เอ่อ... อกเขาอกเรา พี่สงสารเจ้า จริงสกุณา
ไม่น่าใจน้อยนะเลยนะเลยหนา ใครหนอจะเมตตาล่ะนกบ้างไหมเอย