ทศพล หิมพานต์ - แหล่อาลัยเมรี
สุริเย็น เมื่อยามค่ำ พระรถต้องจำ จากเมรี
ดูเจ้าหล่อนเออ กำลังนอนหลับ
โอ่โอ้งามสรรพ แม่มารศรี แม่ชื่นใจเอย෥
แม่ชื่นใจเอย ชื่นใจพี่ นับตั้งแต่นี้ จะตรอมตรม
เสียดายแต่แก้ม เสียดายแต่เกศ
เสียดายก็กันแต่เนตร แม่บุญสม
เสียดายแต่กร ที่กลึงกลม ผัวเคยได้ชม อนงค์นาง
เสียดายแต่แก้มที่เคยแย้ม เคยยิ้ม
แลดูพราวพริ้ม ดังเดือนสาง เสียดายแต่รูปทรง อนงค์นาง
บั้นเอวหล่อนบาง ช่างสมบูรณ์
เสียดายประทุมเออ ที่ตูมตั้ง ผัวเคยได้อัง แอบอกอุ่น
เสียดายเนื้อนิ่มเอย ไปเหมือนปุยนุ่น
ผัวเคยได้อุ่น แอบอกอิง เสียดายแต่กร ที่เคยอ่อนระทด
ที่เคยกอดกับพระรถให้นอนนิ่งนิ่ง
เสียดายเนื้อเย็นเออ... ช่างเย็นจริงจริง เนื้อน้องเย็นยิ่ง กว่าคงคา
เมื่อยามพระเพย ผัวเคยได้ห่มภูษิต เคยได้แนบสนิทให้นิทรา
เมื่อยามกลางคืน เจ้าจะตื่นขึ้นมา พี่เคยกอดเคยคว้า ไว้กับทรวง
ถ้าน้องรู้เออ ว่าพี่หนี โถเมรี คงน้ำตาร่วง เมื่อยามจะไกล แต่ใจยังห่วง
สะท้อนในทรวง หัวใจพี่ ขอลาแล้วหนา เมรีเอ๋ย...
ขอลาแล้วหนา เมรีเอ๋ย เราต้องจากกันเลยในชาตินี้
ไม่มีวันใหม่ก็จะมาให้เมรี จากกันวันนี้ เราต้องจากกันเลย