มันไม่ใช่ชะตา ไม่ใช่ฟ้าลิขิต ให้ชีวิตของเราต้องแยกจากกัน คำว่าความเสียใจ มันทำใจไหวหวั่น ผิดที่ฉันก็เลยต้องอยู่คนเดียว ไม่โทษฟ้า โทษเราที่มันโง่เอง ไปข่มเหงคนที่เรารัก ให้เขาเสียใจตั้งกี่ครั้ง ให้เขาช้ำใจตั้งกี่หน มันผิดที่ตัวเรา โง่เป็นบ้า โง่เป็นบ้า เขาดีกับเรา เรายังทำร้ายเอา บ้ามันบ้า ฉันมันบ้า บ้าที่รักษาเธอ เอาไว้ไม่ได้ อยากบอกเธอเหลือเกิน บอกว่าฉันขอโทษ เพิ่งสำนึกในวันที่มันสาย เข้าใจดีว่าเรา คงไปกันไม่ได้ ไม่เคยใช้ปัญญาเลยเสียเธอไป เลยเสียเธอไป