A1 เห็นฉันเห็น ฉันรู้และรับทุกความรู้สึกทั่วไป
ฉันนั้นมีชีวิต เหมือนใครต่อใคร
(แต่) เหมือนทุกครั้งที่โลกทุกวันยังหมุ่นดำเนินต่อไป
(มี) แรงผลักดันดั่งเสียงคำรามข้างใน

B นานมาแล้ว มันสั่นไหว
ผ่านวันคืน ไม่หายไป
เป็นดั่งสอง เส้นขนาน
และมันเกินความเข้าใจ

H โลกคู่ขนานเดินทางมาพบกัน
ในโค้งสุดท้าย เตรียมตัวกันให้ทัน
ความจริงและฝัน ที่ไม่เห็นเข้ากันได้
เจอกันในวันสุดท้าย โลกคู่ขนาน

A2 ภูมิปัญญา ที่สร้างที่เรียนที่รู้กันมาตั้งนาน
เป็นเพียงส่วนเล็กๆของจักรวาล
ฉัน จำนนและยอมรับรู้ถึงความกว้างใหญ่ไพศาล
โลกของฉันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
(B / H)