พั้นช์ - โลกใบเก่าเหงาเหมือนเคย
ไม่มีเขาแล้วก็ไม่เป็นไร ยังหายใจใต้ฟ้าหม่นหม่น
อาจจะเหงาเหงา ยามที่สับสน ก็ไม่ตาย
โลกที่แสนหวาน มันไม่เคยมี ตื่นสักที
ไม่เห็นต้องงมงายจบไปแล้ว พอได้แล้ว
แต่ก่อนนั้นก็ไม่เห็นต้องมีใคร
อย่าไปคิดถึง อย่าไปคิดถึง อย่าไปเพ้อ
ถึงวันวานให้มันต้องเจ็บเลย แค่คนใจร้าย
ไม่รักเราโลกใบเก่าแค่เหงาเหมือนเคย
กลับไปเป็นคนเดิมบนทางที่เดียวดาย
อย่าไหลเลยน้ำตา
ลมยังพัดไหวใจยังเหน็บหนาว เดือนและดาว
ยังเห็นแม้ลางลาง ก่อนจะรักเขาเราก็อ้างว้าง
ก็เหมือนเคย คำว่ารักแท้ก็แค่หลอกกัน
รักนั้นไม่เห็นมีดีเลย อยู่คนเดียว ดีกว่าช้ำ
จดและจำไปจนตายนะใจเอ๋ย
อย่าไปคิดถึง อย่าไปคิดถึง อย่าไปเพ้อ
ถึงวันวานให้มันต้องเจ็บเลยแค่คนใจร้าย
ไม่รักเราโลกใบเก่าแค่เหงาเหมือนเคย
กลับไปเป็นคนเดิมบนทางที่เดียวดาย
อย่าไหลเลยน้ำตา เสียดายน้ำตา เขาไม่กลับมา...
อย่าไปคิดถึง อย่าไปคิดถึง อย่าไปเพ้อ
ถึงวันวานให้มันต้องเจ็บเลย แค่คนใจร้าย
ไม่รักเราโลกใบเก่าแค่เหงาเหมือนเคย
กลับไปเป็นคนเดิมบนทางที่เดียวดาย
อย่าไหลเลยน้ำตา เสียดายน้ำตา
เสียดายเวลาจะร้องไปเพื่ออะไร...