อาร์ม อนุพงศ์ - ใกล้เกลือกินด่าง
มองกาลไกลแต่ไม่เคยมองใกล้ตัว
หน้ามืดตามั่วไม่เคยใส่ใจ
คนสำคัญที่เคยอยู่เคียงข้างกาย
มองข้ามเธอไปได้อย่างไร
เธอช่างดีแสนดีกับมองเธอว่าน่ารำคาญ
ไม่จำเป็นไม่ต้องการไม่ต้องเอาอกเอาใจ
ใกล้เกลือกินด่างกว่าจะรู้ตัวก็สายไป
เธอจากไปไม่รำลา
เพิ่งจะรู้สำนึกเพิ่งจะรู้สึก
ข้างในลึกๆมองไม่เห็นคุณค่า
คิดถึงเธอเหลือเกินมันรู้สึกเหว่หว้า
กับมาหาฉันได้ไหม
ฉันผิดไปแล้วอยากจะขอโทษ
ขอเธอได้โปรดจงให้อภัย
ขอให้สัญญาว่าจากนี้ต่อไป
จะกลับตัวเป็นคนใหม่ดูแลหัวใจเธอให้ดี
โธ่..ที่รักหากเธอยังมีใจให้กัน
ฉันขอละกันเริ่มใหม่กับฉันอีกที
ไม่อาจมีใครเข้ามาแทนที่
คนดีได้โปรดเห็นใจ
เธอช่างดีแสนดีกับมองเธอว่าน่ารำคาญ
ไม่จำเป็นไม่ต้องการไม่ต้องเอาอกเอาใจ
ใกล้เกลือกินด่างกว่าจะรู้ตัวก็สายไป
เธอจากไปไม่รำลา
เพิ่งจะรู้สำนึกเพิ่งจะรู้สึก
ข้างในลึกๆมองไม่เห็นคุณค่า
คิดถึงเธอเหลือเกินมันรู้สึกเหว่หว้า
กับมาหาฉันได้ไหม
ฉันผิดไปแล้วอยากจะขอโทษ
ขอเธอได้โปรดจงให้อภัย
ขอให้สัญญาว่าจากนี้ต่อไป
จะกลับตัวเป็นคนใหม่ดูแลหัวใจเธอให้ดี