แหวกไปตามทางที่ว่าในใจเรา ผ่านเรื่องราวที่เสียศูนย์ ก็จูนใหม่ ใครเกิดมามิพลาดพลั้งโตได้ไง เปี่ยมแรงไฟแหวกว่ายไปปลซิวน้อย มีน้ำตาปลอบใจ้ป็นเพื่อนเรา แม้เหนื่อยเปล่าดีกว่าจับเจ่าคอย ผ่นหนามคมกรีดฝังจมนั้นนิดหน่อยตำนานน้อย น้อย ลบคำพร่อยใจปลาซิว เปรียบเปรยใช่เลยคนขลาดกลัว แต่เรามัวกลัวสิ่งใดให้ไส้กิ่ว มีนิทานกล่าวขาลเรื่องปลาซิว เมื่อสุดหิวรุมกัดกินตะเข้ใหญ่ มีสายธารทอดยาวสู่ทะเล แล้วจำเจแอ่งน้ำครำไปทำไม คลีบและหางช่วยนำทางอักว้างใหญ่ ด้วยดวงไฟดวงน้อยเจ้าปลาซิว ขอบน้ำยังบรรจบกับขอบฟ้า มันต้องจริงสักครา เวลาที่ฝันฝ่า ได้เผชิญเพลินในสิ่ง ที่ตั้งใจ แล้วจะกลัวสิ่งใด เจ้าปลาซิว ฮืม...ฮือ...ให้ร่ำลือไกล ใจปลาซิว(ฮืม...ฮือ...ให้ร่ำลือไกล)