(part 1) ทำไงนี้ก็มีหมายศาล มีจะหมายตามตามตัวจนทนายความเราหลบหลีกไปก็ยังรังควาน วังหย่งวันหยุดมันก็ยังตาม ขับรถออกจากบ้านไม่ค่อยจะมองทางเอาแต่มองกระจกหลังเดี๋ยวมีคนตาม ค่างวดนี้ก็ค้างไว้ตั้งเดือนที่สาม ขับรถออกจากบ้านต้องฝากยามดูทาง เอายังไงดี เราจะทำยังไงกันดี เอาอะไรมากินดี เอาทีวีไปจำนำ มันก็พูดดีคำมันก็ขู่เราคำ มันก็โทรมาประจำเราก็ต่อรองไป คุณจะเอากับผมยังไง มันก็บอกว่าจ่ายไวๆ ไม่งั้นผมจะยึดรถ ผมก็บอกว่ายั้งไว้ มันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ ถ้าจะจ่ายวันไหน ผมก็บอกว่าไม่มีให้ ก็จะวางสายไปมันก็ให้ dead line ผมก็บอกว่า dead ตาม ชักจะทนไม่ไหวแล้วหัวใจจะวางวาย ใครล่ะจะเข้าใจกับสิ่งที่ผมนั้นทำไป ผมอยากจะหนีหนีมันไปให้ไกล แหวนและกำไรสร้อยทองที่ใส่ไว้ ถึงวันนี้ก็ตัดสินใจฝากคุณนะเอาไว้ อยู่ห่างกันก่อนนะในสิ่งที่ทำไป ฝากเอาไว้ที่ สถานธนานุบาลแห่งประเทศไทย *รู้ว่าเราต้องห่าง ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม เธอต้องจากไปฉันรู้ ว่าถึงเราต้องห่างไกลต้องถูกเขา เก็บเอาไว้ ซ่อนเอาไว้ ไม่ให้พบไม่ให้เจอ รอฉันเอาเธอกลับมา (part 2) อยู่ห่างๆแต่ยังห่วงๆกลัวว่าจะหลุดไปต่อดอกไม่ทันจะทำไง สร้อยแหวนนาฬิกาก็คงต้องหลุดไป ค่ารถจ่ายก่อนอย่างอื่นต้องทำใจ หมดกับรถไปเป็นแสน ของมันชิ้นใหญ่.. แม็กซ์ก็เพิ่งจะเปลี่ยนใหม่ ถ้ายึดรถผมจะให้ทำยังไง ขอร้อง ขอร้อง ไฟแนนซ์อย่าเพิ่งเอาไป ขอร้องได้ไหม อย่าเพิ่งยึดรถไปเลย ขอร้อง ขอร้อง ผมรักเหมือนดั่งดวงใจ ขอร้อง ได้ไหม อย่าเพิ่งเอารถผมไป (part 3) ซักวันคงจะมีซักวัน วันที่เราคุยกัน วันที่เรานั่งจับเข่าคุยกัน เรามาสัญญาเรื่องข้อผูกพัน เรื่องเบี่ยประกัน เรื่อง่ค่าติดตาม การจ้างทนายความ ว่าอย่าติด black listจะไม่ได้มีคดีความจะได้ไม่ต้อง (ซ้ำ *) ( จะได้ไม่ต้อง ๆ ๆ )